Empathie – genderverschillen
Relaties tussen mensen worden onder meer door sociaal psychologen onderzocht. Hierbij is “ empathie , dus inlevingsvermogen, de kunde of vaardigheid om zich in te leven in de situatie en gevoelens van anderen, een belangrijk onderwerp.”
In Psychologie Magazine is een artikel te lezen over de biologische basis van empathie, en waarom vrouwen meer inlevingsvermogen tonen dan mannen. Wetenschap in Beeld haalt een onderzoek aan waar dit feit met vragenlijsten en met hersenonderzoek wordt onderbouwd: Bij vrouwen zou de verbinding tussen frontale kwab, die emoties herkent, met andere belangrijke delen van de hersenen krachtiger zijn. Door die krachtige verbindingsweg zouden vrouwen zich beter in andere mensen kunnen inleven. Ander onderzoek toont aan, dat het vrouwen gelukkig maakt, als hun mannelijke partner inlevingsvermogen toont. Dit gold niet voor de mannen. Mannen zagen het eigen meeleven met een verdrietige of boze vrouw mogelijk eerder als een bedreiging voor de relatie.
De rol van de hersenen en in het bijzonder van de spiegelneuronen voor het inlevingsvermogen heeft Marco Iacoboni beschreven in “Het spiegelende brein. Over inlevingsvermogen, imitatiegedrag en spiegelneuronen”. “Iacoboni denkt dat spiegelneuronen ontstaan door imitatie – baby’s kunnen al goed imiteren en vinden het geweldig als je hen nadoet. Dankzij de spiegelneuronen ontstaat een gemeenschappelijke ervaring en daarmee intimiteit. Daardoor kunnen mensen iets wat lijkt op gedachtenlezen: aanvoelen wat een ander van plan is. Empathie is puur spiegelneuronenwerk. “ NRC, 17-1-2009.
Is empathie altijd goed?
Veel mensen danken, dat inlevingsvermogen pure goedheid is. Maar dat zit niet zo eenvoudig. Primatoloog Frans de Waal:
“Het interessante daarbij is inderdaad: empathie is een neutrale capaciteit. Empathie is in feite het vermogen om beïnvloed te worden door wat er met een ander aan de hand is. Dat kun je ook negatief gebruiken, door die ander handig te manipuleren, of te pijnigen. Om te martelen moet je weten waar de ander bang voor is.” NRC, 5-12-2009
Empathie is nog geen sympathie! Maar zelf als empathie en sympathie samenvallen, kan empathie negatieve effecten hebben. Inlevingsvermogen kan ook groepstegenstellingen bevorderen (empathie voor de eigen mensen, de eigen in-group). Psychologieprofessor Paul Bloom waarschuwt dan ook voor empathie die berust of puur emotionele triggers:
“Uit onderzoek blijkt dat we meer empathie voelen voor mensen in onze eigen sociale groep: mensen die op ons lijken, mensen die erg knap zijn, of jonge kinderen. Onze empathie is dus ontzettend bevooroordeeld.” (KRO Brandpunt+ Een betere wereld begint bij minder empathie, zegt deze hoogleraar)
Empathie voelen…
Je ziet het al in de zin fout gaan, Sympathie is een sterk op gevoelswaarden betrokken systeem, Empathie is een vermogen tot inleven, niet zozeer vanuit een gevoelswaarde in de denker, maar het vermogen, de mogelijkheid, je in te leven in wat de ander doormaakt.
Iets wat de zaak der dingen sowieso al nauwelijks gaat, want je moet eigenlijk de hele context van de situatie kennen, en zelf al heel wat levensgebeurtenissen hebben doorleefd om je in de emotionele wanhoop te kunnen inleven van iemand die net een geliefde persoon of familielid heeft verloren, probeer je maar eens in de machteloze wanhoop in te voelen van iemand die net in een rouwproces is beland, en door de protestantsgristelijke tabu daarover, die gevoelens van de omgeving niet mag hebben.
Bijt je er toch even doorheen, tijd heelt alle wonden, en meer van dat soort pijnlijke nonsens, immers die wond heelt nooit, je kunt wel leren er zelf geen zout meer in (te laten) strooien.
Het beschreven psychopatisch misbruik maken van gevoeligheden, heeft niets met je invoelen te maken, en dus ook niet met empathie, pestkoppen en beulen hebben dat uit speciaal voor dat soort tuig geschreven handleidingen.
Een beul met Empathie als vaardigheid, zou immers niet meer functioneren, die zou inzien wat een wijdvertakte schade hij telkens veroorzaakt in het netwerkdat aan de vermoorde onschuld hangt.
Grote probleem is dat het voor mij in ieder geval bij de meetse mensen niet duidelijk is dat empathie zonder sympathie net zoiets is als een auto zonder wielen, je kunt je wel in de auto zetten, maar verplaatsen gaat niet lukken.
Zo word van mijn ontwikkelingsgroep de buitengewone denkers, ook wel autisten genoemd, beweerd dat ze geen Empathische vaardigheden zouden hebben noch ontwikkelen.
Terwijl juist veel autisten door een beroerde scheiding tussen hun zelf en de buitenwereld overmand worden door te ver ingevoelde emoties, ze nemen de emoties zonder daar een idioom voor te hebben over van hun omgeving, en raken dan nog meer in verwarring, ze gaan zich steeds meer “teveel” voelen, om niet te zeggen ’tot last’, omdat hun gevoelens onder alle maskers doorgaan, en ze zaken voelen en benoemen die mensen proberen verborgen te houden,maar dat lijkt me voer voor een verder gaand stukje 🙂
P.S. Ik kan de pDF van het Passagenproject over Cliteur en deschaduwuniversiteit niet meer vinden, die ik graag aan Lieke Smits zou willen sturen, die nu door de verenigde brigades van Cliteur et all, kaot gemaakt word…
Heb je dat nog ergens, eventueel aangevuld met nieuwe inzichten aangaande de vervlechting van DPG en de schaduw universiteit, waardoor Cliteur nog steeds wegkomp met de xenofobische indoctrinatie van de toekomstige bestuurders van ons land, dat steeds minder van ons lijkt te worden?
Goedendag het is al 15 jaar geleden dat ik bezig was met de Burke-Stichting, maar veel mensen vragen mij ernaar dus ik heb het document weer op https://www.passagenproject.com/conservatisme.pdf gezet!